Przez Świętokrzyskie
Opactwo Cystersów w Jędrzejowie, skansen w Tokarni i nocleg na dworcu w Skarżysku-Kamiennej.


Po przejechaniu tej hopki będę już na Ponidziu © LesnyDziad


Przydrożna figura św. Józefa z Lipnicy © LesnyDziad


Młyn wodny na Białej Nidzie © LesnyDziad


Krzyż przydrożny z 1634 r © LesnyDziad


Opactwo Cystersów w Jędrzejowie © LesnyDziad


Mury kościelne wykonano z piaskowca... są na tyle miękkie, że pielgrzymi ochoczo pokryli je swoimi imionami, datami, rysunkami © LesnyDziad


Osiemnastowieczna fasada pokryta jest setkami inskrypcji z XIX i początków XX w... Może gdzieś przetrwały też te z XVIII w.? © LesnyDziad


Tu wpisał się legionista, tam w sercu para kochanków, tu uczeń klasy III, czasem odczytać można jakąś egzotyczną tytulaturę © LesnyDziad


Takich zdjęć można wrzucić całe mnóstwo... szkoda, że nie przyjrzałem się tym murom dokładniej © LesnyDziad


Podpisy pielgrzymów na murach klasztornych © LesnyDziad


Pan Antoni Sokołowski w 1889 r. wspiął się naprawdę wysoko © LesnyDziad


"Rzekłem... i wyrżnąć myśliłem na dębie
Rym... i umieścić nazwisko pod spodem,
Kaligraficznie — tudzież: dwa gołębie
Albo kotwicę: by wielki historyk...
Wspomniał, że będąc tu... miałem scyzoryk."


Wnętrze kościoła. Freski na sklepieniu przedstawiają dzieje zakonu Cystersów © LesnyDziad


Prezbiterium © LesnyDziad


Fasada kościelna. Archiopactwo Cystersów w Jędrzejowie © LesnyDziad


Zewnętrzna bryła opactwa to efekt rozbudowy w XVIII w. oraz kilku rozbiórek. Wewnątrz zachowało się jednak trochę reliktów architektury romańskiej. © LesnyDziad


Ślady romańskiego kapitularza (rozebranego w 1912 r.) © LesnyDziad


Polska to, czy Francja? © LesnyDziad


Krajobrazy (z Chęcinami w tle) © LesnyDziad


Polityka w Sobkowie (patrz potykacz z lewej strony) © LesnyDziad


Ruiny pałacu w Sobkowie (pierwotnie zamku rycerskiego) - 1560 r. © LesnyDziad


Oryginalne ruiny zamku to za mało. Trzeba postawić jeszcze fontanny i "rzeźby" ze sklepu ogrodniczego. © LesnyDziad


Amstaf ze srebrną obrożą, ujadający york, ptaki drapieżne przywiązane do kolumienek, mini zoo (gołębie, kozy, kury i kucyk), restauracja, ruiny, kajaki, łuki, kusze, konie, quady. Klasyka polskiego biznesu... Jak się dorobią to i galeon się znajdzie © LesnyDziad


Powrót na północ © LesnyDziad


Kto drogi prostuje... © LesnyDziad


Krajobrazy © LesnyDziad

Kolejny przystanek to skansen w Tokarni. Kilkadziesiąt budynków, znaczny obszar, kilka różnych zrekonstruowanych wsi (sektorów) z różnych okresów i części województwa.
http://mwk.com.pl/pl/sg/nasze_obiekty/park_etnogra...


Muzeum Wsi Kieleckiej. Park Etnograficzny w Tokarni © LesnyDziad


Dom ze Skorzowa (XIX w.) - dom zamożnych rolników, w jego wnętrzu zrekonstruowano mieszkanie małomiasteczkowego lekarza z lat trzydziestych i czterdziestych XX w © LesnyDziad


Lata przedwojenne w pigułce © LesnyDziad


Gabinet małomiasteczkowego lekarza. Fajne łóżko porodowe © LesnyDziad


Dom organisty z XIX w © LesnyDziad


Witamy w aptece © LesnyDziad


Przyrząd do lania woskowych świec. XVIII w © LesnyDziad


W chałupie ze Szydłowa z 1705 r. zrekonstruowano dom żydowskiego krawca © LesnyDziad


W izbie - lata międzywojenne. Oczywiście menora, mizrah, kubki kiduszowe, chałka... Tak wyglądały domy w wielu sztetlach © LesnyDziad


Szydłowska chałupa z 1705 r. w całości © LesnyDziad


Skansen jest olbrzymi. Musiałem od wsi do wsi podjeżdżać rowerem a i tak czasu zabrakło © LesnyDziad


Dom z Wąchocka z 1863 r © LesnyDziad


W polskim sklepie spożywczym (lata 30. XX w.) © LesnyDziad


Figura św. Jana Nepomucena przeniesiona do skansenu w Tokarni (1844 r.?) © LesnyDziad


Dojeżdżam do kolejnej zrekonstruowanej wsi © LesnyDziad


Wieś lessowa © LesnyDziad


Zrekonstruowane wsie w skansenie w Tokarni. Warto zwrócić uwagę na "ażurową" konstrukcję stodoły z lewej strony. © LesnyDziad


Młyn wodny © LesnyDziad
Szkoda, że nie pokusili się o postawienie kilku budowli nad rzeką (mają taką możliwość). Młyn nad wodą byłby niemałą atrakcją i trochę rozruszał tamtą część skansenu.


Spichlerz dworski ze Złotej Pińczowskiej (1719 r.) Duże poddasze, dach krakowski wsparty na rysiach © LesnyDziad


Spichlerz dworski z Rogowa (1684 r.) © LesnyDziad


Wóz pocztowy, jeden z wielu eksponatów wozów konnych (dworskich, chłopskich, miejskich i małomiasteczkowych) pokazywanych w muzeum). Wóz ten kursował na trasie Kielce - Busko Zdrój aż do lat 50. XX w. © LesnyDziad


Linijka © LesnyDziad


Co zrobić, żeby dopuścić zabytkową bryczkę do ruchu ulicznego i przystosować ją do dzisiejszych realiów? Zamontować hamulce. Najlepiej tarczowe i hydrauliczne! © LesnyDziad


Muzeum Wsi Kieleckiej. Skansen w Tokarni © LesnyDziad


Wiatrak koźlak z Dębna (1880 r.), w tle wiatrak holenderski © LesnyDziad


Dwór z Suchedniowa (pocz. XIX w.) © LesnyDziad


Wiatrak typu holenderskiego z Grzymałkowa (1931 r.). Różnica polega na tym, że w koźlakach do wiatru obraca się całą konstrukcję, a w "holendrach" jedynie górną czapę z doczepionymi doń skrzydłami © LesnyDziad


Tak mieszkała zamożna chłopska rodzina w latach 30. XX w © LesnyDziad


Wiejska sielanka © LesnyDziad


Kościół szpitalny pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia z Rogowa (1763 r.) © LesnyDziad


Wiosna się rozkręca © LesnyDziad


Sztuka ludowa © LesnyDziad


Wieś wyżynna © LesnyDziad


Widok z wnętrza wiatraka. W tle widać zamek w Chęcinach © LesnyDziad


Wnętrze wiatraka. Konstrukcja robi wrażenie. Ciekawe, że przy kole palecznym był nawet drewniany hamulec bębnowy zatrzymujący młyn © LesnyDziad


Wieś świętokrzyska © LesnyDziad


Kapliczka (szkoda, że nie ma już takich widoków w naturalnym krajobrazie) © LesnyDziad


Wnętrze jednej z chałup © LesnyDziad


Wieś świętokrzyska © LesnyDziad


Wnętrze szkoły wiejskiej © LesnyDziad

Przez to zasiedzenie się w Tokarni czasu miałem już dosyć mało. Przez Kielce i serię podjazdów (najdłuższych podczas tego wyjazdu) dojeżdżam do Zagnańska. Kilka zakrętów... i ląduję przy wjeździe na ekspresówkę z zakazem ruchu dla rowerów. Próbuję jechać wzdłuż trasy ale asfaltowa droga z czasem zamienia się w drogę z płyt betonowych, później w szutrówkę, wjeżdżam do Rezerwatu Barcza, las, las, las, płoszę sarny, później dziki, droga odbija w bok, lekko pod górę i zamienia się w jedną wielką i śliską koleinę wyrobioną przez niedawną zwózkę drewna. Jedyne czym mogę nawigować to nos. No trudno. Wybrałem "telefon do przyjaciela", a ten mówi mi, że na google maps nie ma tam żadnych dróg. Zaczęło robić się coraz ciemniej a ja raz po raz wyciągam rower z błota i próbuję przejechać chociaż 20m. Załadowane sakwy nie pomagają. Raz na jakiś czas skręcam w kolejną przecinkę która wydaje mi się "większa i ważniejsza" od tej, którą dotychczas jechałem. W zasadzie już od kilkunastu minut jest zupełnie ciemno i widziałem tylko tyle ile pozwalały lampki. Kierowałem się na północ i w dół, nasłuchując szumu trasy, gdzieś tam z lewej strony... Byle dotrzeć do asfaltu. Możliwe, że kręciłem się w kółko ale po jakimś czasie i jakiejś liczbie niekontrolowanych poślizgów udało się dojechać do torów kolejowych. Akurat przejeżdżał pociąg Kraków-Kołobrzeg więc przynajmniej wiedziałem w którą stronę mam dalej jechać (wybrałem Kołobrzeg oczywiście). Dojeżdżam do asfaltu. Teraz rozpoczęła się walka z czasem mam 40min do odjazdu ostatniego pociągu i prawie 20km do przejechania. Pędzę (tak wówczas myślałem) starą siódemką przez Suchedniów do Skarżyska-Kamiennej. Dojeżdżam na stację. Spóźniłem się ok. 10min. Nawet mnie to nie zdziwiło. Najbliższy pociąg mam o 7 rano, czyli za jakieś dziewięć godzin. Przebieram się w suche. Szybkie ablutio i szykuję sobie ławkę na noc. Na szczęście dworzec jest otwarty całodobowo, jest ciepło i mają szybkie WiFi. Więc siedzę, przeszukuję internet szukając jakichkolwiek połączeń, odpoczywam i przyglądam się innym dziwakom. Nawet w międzyczasie Killerów Dwóch obejrzałem przewijając do co ciekawszych momentów. Sporo ludzi czeka na poranne pociągi, ktoś kogoś pobił, parka obok płodzi sobie dziecko, ktoś tam przysnął i zalał się otwartym piwem... Typowa noc z piątku na sobotę. W końcu, około pierwszej, udaje mi się dodzwonić do kierowcy pekaesu jadącego nocnym kursem gdzieś z Krynicy do Warszawy i wypytać, czy zabierze mnie z rowerem. Udaje się. Uzgadniamy gdzie się zatrzymuje. Jadę na miejsce. Pole, kończy się Skarżysko, nic nie ma, jakaś zapomniana zatoczka autobusowa i drzewo oklejone rozkładami jazdy różnych firm. Podjeżdża autobus, 15min przed czasem (dobrze, że wyjątkowo ruszyłem się z dworca wcześniej), inny przewoźnik, inna taryfa. Trasa się zgadzała. Za 10zł w łapę pozwala zabrać rower. Wkładam bez rozbierania. Można wreszcie się zdrzemnąć. W Warszawie jestem o 4:30 i mam jeszcze kilka godzin zanim trzeba będzie wyjść do pracy.
Taka historyjka.